บทที่ 46 ได้ยินว่า

แต่ดูเหมือนจะช้าไป ร่างงามสง่าก้าวเข้ามาพร้อมจูงมือเด็กชายวัยสิบสองปีเข้ามาด้วย  เหมยซิงขยับเท้าไปด้านหลังใช้แผ่นหลังของซุนเว่ยหมินบังตนเองไว้  นางจึงไม่ทันเห็นแววตาขบขันของชายหนุ่ม

‘ทำไมไม่เก่งให้ตลอด  ทีเมื่อครู่ยังกระโดดลงน้ำไปหน้าตาเฉย!’  หากไม่เพราะเขาเดินผ่านมาเส้นทางนี้เพื่อไปพบไทเฮาและฮองเฮา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ